نقد و بررسی درون مایه های شعر محمد زُهَری

محمد زهری، یکی از چهره­های شاخص شعری دردوره معاصر است. وی از جمله شاعران نو پردازی است ­که بین دهه های 1330 تا 1350 یکی از درخشان­ترین دوره­های شعر فارسی را رقم زدند، این دوره یکی از مهم ترین و شکوفاترین دوره­های شعر نو در ایران محسوب می­شود. مضامین بیشتر شعرهای او را عشق و اجتماع­ تشکیل می­دهد که بر حول محورهای فکری از جمله تنهایی، یأس و نومیدی، یافتن امید در دل نومیدی و .... می­چرخد. تأثیر رویدادهای تاریخی، اقتصاد نابسامان، نبودن رفاه اجتماعی، آزادی و استقلال در کشور و همچنین تأثیر و نفوذ مکاتب ادبی اروپایی چون رمانتیسم، سمبولیسم و .... از مجموعه عواملی است که شرنگ یأس و تنهایی و مرگ را در کام شاعر ریخته و سبب سرخوردگی و یأس شاعر از زندگی شده است. در این مقاله سعی شده است که درون مایه­ی اشعار شاعر  همراه با تشریح محورهای فکری به روش توصیفی و تحلیلی مورد نقد و بررسی قرار گیرد.